Wspomnienia "sowieckiej okupacji" stał się ideologią krajach bałtyckich

Oryginalny artykuł w języku rosyjskim: http://www.rodina-ru.com/nasha-istoriya/pamyat-o-sovetskoj-okkupatsii-prevratilas-v-ideologiyu-stran-baltii

W dzisiejszych czasach w krajach bałtyckich są upamiętnione - Litwa, Łotwa i Estonia okazji 75 lat od początku "sowieckiej okupacji". Termin ten, którego Rosja nie uznała, nawet w czasach Jelcyna i Kozyriew, stał się podstawą świadomości politycznej państw bałtyckich. Tymczasem, z takim samym powodzeniem można było świętować, i 75-lecie upadku trzech dyktatur, a określenie "okupacja", delikatnie mówiąc, wątpliwe.

Dokładnie 75 lat temu w dniu 17 czerwca 1940, dodatkowy kontyngent wojska radzieckie wkroczyły na sowieckich baz wojskowych w Estonii i na Łotwie. Wcześniej w dniu 15 czerwca, dodatkowe części Armii Czerwonej została przeniesiona do radzieckiej bazy wojskowej na Litwie. Z punktu widzenia rosyjskich historyków przed nami jeden z odcinków (i nawet nie najważniejszym) wyciagnac "sowietyzacji" państw bałtyckich. Z punktu widzenia współczesnych polityków Bałtyku - na początku "sowieckiej okupacji".

Duże zainteresowanie jest bardzo różnica w szacunkach wydarzeń historycznych. Dlaczego 15-17 czerwca? Już we wrześniu 1939 roku Estonia zawarła z ZSRR paktu o wzajemnej pomocy, polega na umieszczeniu radzieckich baz wojskowych na terytorium tego państwa. W październiku 1939 roku, podobnie została zawarta umowa z Łotwy i Litwy.

Umowy te zostały podyktowane są wyłącznie od dobrej woli umawiających się stron? Nie bardzo. Dzięki znacznie więcej powodów można by argumentować, że były one wynikiem geopolitycznej grze, jedna strona, która miała wzmocnić swoją potęgę hitlerowskich Niemiec, z drugiej - Anglii i Francji, dbając o własne interesy, w trzecim - Związek Radziecki, który wielokrotnie próbował (1933/39 lat) w celu stworzenia europejskiego sojuszu obronnego w przypadku agresji niemieckiej. Inicjatywy te zostały udaremnione w Moskwie z udziałem krajów bałtyckich.

Przeszkodą do zawarcia takiej umowy, - pisał w swoich pamiętnikach, Winston Churchill - serwowane przerażenie, że te same stany graniczne doświadczenie przed pomocy radzieckiej ... Polska, Rumunia, Finlandia i trzy kraje bałtyckie nie wiedział, co się boją - niemieckiej agresji lub rosyjski zbawienie. "

Uwaga dla informacji, że kraje te były rzeczywiście obawa ZSRR - byli od wielu lat polityka bardzo antysowieckie, powołując się na patronatem pierwszej Niemczech, a następnie w Anglii. W związku z tym kraje te są poważnie liczyć na wsparcie Anglii, a następnie w ich losach Niemiec. W czerwcu 1939, Estonia i Łotwa podpisały z Hitlerem pakt nieagresji, że sam Churchill określił jako kompletne załamanie właśnie przedstawił koalicji antyhitlerowskiej. Inną rzeczą jest to, że w swoich wspomnieniach Churchill wyolbrzymia rolę granicy ze Związkiem Radzieckim, "zapominając", że podstawowym winę za niepowodzenia negocjacji w sprawie utworzenia europejskiego sojuszu obronnego poniesionych przez Wielką Brytanię i Francję.

W obliczu widocznej niechęci przywódców europejskich, aby omówić inicjatywę wspólnej obrony, w sierpniu 1939 roku Związek Radziecki i Niemcy podpisały pakt o nieagresji, tajne protokoły do ​​których zróżnicowane strefy wpływów na jej granicami. I tak, kiedy Moskwa bezpośrednio zaapelował do przywódców państw bałtyckich z propozycją zawarcia umowy, a także - w celu poszerzyć swoją strefę bezpieczeństwa - na miejsce w Estonii, na Łotwie i Litwie swoich baz wojskowych, Wielka Brytania i Francja zignorował to i też Niemcy przyjąć ofertę Stalin.

Tak więc w październiku 1939 roku, kontyngent 25000 żołnierzy Armii Czerwonej znajdujących się na bazach wojskowych w Łotwie, kontyngent 25000 żołnierzy - w Estonii i kontyngentu 20000 - na Litwie.

Ponadto, w związku z anty-radzieckiej polityki państw bałtyckich i pro-niemieckiej postawy swoich rządów (zgodnie z Moskwy), ze Związku Radzieckiego nastąpił oskarżeń o naruszenie warunków umowy. W czerwcu 1940 roku, Estonia, Łotwa i Litwa otrzymał ultimatum, które było wymagane do utworzenia rządu, który będzie w stanie zapewnić, że w 1939 roku i umów na miss na ich terytorium dodatkowych kontyngentów Armii Czerwonej.

Istnieje błędne przekonanie, że Związek Radziecki mówił takim tonem z szanowanych europejskich demokracji burżuazyjnej, religijnie uważny polityki neutralności.

• Jednak, Republiki Litewskiej w czasie (1926/40) Antanas Smetona rządził - dyktator, który doszedł do władzy w wyniku wojskowego zamachu stanu w 1926 roku, rok, szef Związku nacjonalistów litewskich - impreza bardzo, bardzo obraźliwe, niektórzy badacze nazywają go faszystą prawo.
• Łotwa 1934/40, zasady prezydenta Karlis Ulmanis również przyszedł do władzy w wyniku wojskowego zamachu stanu, zawiesił konstytucję, rozwiązał parlament, zakazano działalności partii politycznych i niewygodnych mediów w kraju.
• Wreszcie, Estonii Konstantin Pats prowadzony przez inscenizacji wojskowego zamachu stanu w 1934 roku, ogłosił stan wyjątkowy, zakaz partii, spotkania, który wprowadził cenzurę i.

1940 Radziecki ultimatum akceptowane. Prezydent Smetona uciekł do Niemiec, a pod koniec II wojny światowej, podobnie jak wielu innych "demokratycznych przywódców Europy", pojawił się w Stanach Zjednoczonych. We wszystkich trzech krajach, powstały nowe rządy - i nie byli bolszewicy. Oni przywrócił wolność słowa, zgromadzeń, zniósł zakaz partii politycznych, kres represjom wobec komunistów i rozpisać wybory. 14 lipca zwycięstwo dla nich we wszystkich trzech krajach zdobyły siły Pro, który pod koniec lipca ogłosił utworzenie estońskich, łotewskich i litewskich Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.

Nowoczesne bałtyckie historycy nie mają wątpliwości, że "zorganizowany pod lufy karabinów" wybory zostały sfałszowane z oczywistym celem - ostateczny "sowietyzacji" tych krajów. Ale są fakty, podaje w wątpliwość tej interpretacji wydarzeń. Na przykład, Smetona dał wojskowego zamachu stanu na Litwie i obalił władzę lewej koalicji.

W ogóle, całkiem błędne, że bolszewicy w prowincji byłego Imperium Rosyjskiego zostały przywiezione wyłącznie z Piotrogrodu, lokalne siły anty-bolszewickie były znane. Jednakże, w prowincji Estonii (w przybliżeniu odpowiada terytorium dzisiejszej Estonii) jesienią 1917 SDPRR (b) została największą partią, z ponad 10.000 członków. Ponadto wskazują wyniki wyborów do Zgromadzenia Konstytucyjnego - w Eastland dali bolszewików 40,4%. W prowincji Inflant (w przybliżeniu odpowiada na terytorium Łotwy), wybory do zgromadzenia ustawodawczego przyniósł bolszewicy mieli 72% głosów. Co do województwa wileńskiego, część terytorium, które jest dzisiaj częścią Białorusi, część - jako części Litwy, w 1917 roku zostało zajęte przez Niemcy, a dane z działalności bolszewików w regionie nie istnieje.

Faktycznie, tylko dalej postęp wojsk niemieckich i okupacji państw bałtyckich będzie umocnienie władzy lokalnych narodowo-burżuazyjnych polityków - na niemieckich bagnetów. Później zajęcia twardego przywódcy anty-sowieckie stanowisko krajów bałtyckich polegać, jak już wspomniano, w celu wsparcia w Anglii, a następnie próbował ponownie, aby zaprzyjaźnić się z Niemcami, a na stole nie było metody demokratyczne.

Więc co się stało po prostu 15-17 czerwca 1940? Tylko wprowadzenie dodatkowych kontyngentów wojskowych w krajach bałtyckich. "Tylko", ponieważ traktaty ustanawiające baz wojskowych kraje ZSRR podpisały w 1939 roku, ultimatum Estonii, Łotwy, Litwy, został nominowany i akceptuję 14-16 czerwca 1940, wybory przyniósł do władzy socjalistów, która odbyła się w połowie lipca, głoszenie Socjalistycznych Republik Radzieckich - do końca lipca 1940 roku i wejścia Związku Radzieckiego - w sierpniu. Każde z tych wydarzeń w skali przeważają wpis dodatkowych żołnierzy do baz wojskowych.

Ale jeśli nie ma wojska, nie można mówić o okupacji. I "okupacja sowiecka" - główne punkty nowoczesnego budowania państwa w krajach bałtyckich. A ponieważ jest to dane pośrednie w długiej historii "sowietyzacji" trzech wybranych krajach jako rdzeń.

To tylko historia jako nauka, która jest nieco bardziej skomplikowana, niż media nadawane teorię ideologiczną.